اختلال کمبود توجه و بیشفعالی (ADHD) یکی از شایع‌ترین اختلالات نوروتوسعه‌ای دوران کودکی است که معمولاً در دوران کودکی تشخیص داده می‌شود و اغلب تا بزرگسالی ادامه پیدا می‌کند. کودکان مبتلا به ADHD ممکن است در پرداختن توجه، کنترل رفتارهای بی‌انگیزه (ممکن است بدون فکر کردن به نتیجه عمل کنند)، یا بیشفعالی مشکل داشته باشند.
علائم و نشانه‌ها:
- فراموشکاری یا از دست دادن وسایل به طور مکرر
- بی‌قراری یا تکان خوردن زیاد
- صحبت کردن بیش از حد
- اشتباهات بی‌دقتی یا انجام ریسک‌های غیرضروری
- دشواری در مقاومت در برابر وسوسه
- مشکل در انتظار نوبت یا برقراری ارتباط با دیگران
انواع ADHD:
- توجهی غالب: فرد دارای مشکل در سازماندهی یا تکمیل یک وظیفه، پرداختن به جزئیات، یا دنبال کردن دستورالعمل‌ها یا مکالمات است. فرد به راحتی حواس‌پرت می‌شود یا جزئیات روزمره را فراموش می‌کند.
- بیشفعالی-تکانشی غالب: فرد زیاد تکان می‌خورد و صحبت می‌کند. برای فرد دشوار است که برای مدت طولانی بی‌حرکت بنشیند (مثلاً برای یک وعده غذایی یا انجام تکالیف). کودکان کوچکتر ممکن است به طور مداوم بدوند، بپرند یا بالا بروند. فرد احساس بی‌قراری می‌کند و با تکانش مشکل دارد.
- ترکیبی: علائم دو نوع بالا به طور مساوی در فرد وجود دارد.
علل ADHD:علت(های) و عوامل خطر ADHD هنوز ناشناخته است، اما تحقیقات فعلی نشان می‌دهد که ژنتیک نقش مهمی در این اختلال دارد. مطالعات اخیر عوامل ژنتیکی را با ADHD مرتبط می‌دانند.
تشخیص و درمان:برای تشخیص ADHD، پزشک ممکن است یک معاینه فیزیکی و یک ارزیابی روانشناختی انجام دهد. درمان‌ها می‌توانند شامل دارو، درمان‌های گفتاری، و درمان برای شرایط بهداشت روانی مرتبط باشند2.
برای انجام آزمون چک لیست بیشفعالی ADHD، از طریق این لینک اقدام کنید:
دیدگاه خود را بنویسید